Pianist, arrangeur, producer en leraar Antonio Adolfo groeide op in Rio de Janeiro in een muzikale familie. Op zijn zevende begon hij muziek te studeren, en tien jaar later was hij al professioneel bezig. Hij kreeg les van Eumir Deodato en in Parijs van Nadia Boulanger. Tijdens de jaren ’60 leidde hij zijn eigen trio, en toerde met andere artiesten. Hij won tweemaal de International Song Contest. In 1985 richtte hij zijn eigen school op in Rio, en verdiende ondertussen verschillende nominaties voor een Latin Grammy Award. Zijn nieuwste album is opgedragen aan Milton Nascimento, een Braziliaanse componist die door heel wat artiesten gecoverd is. Antonio’s appreciatie voor die man gaat terug tot 1967. Nascimento incorporeerde pop, bossa nova en jazz in zijn songs. De titel van dit nieuwe project betekent mist in het Portugees. ‘Fé Cega, Faca Amolada’ opent de schijf, waarbij gebruik gemaakt wordt van de “quadrilha” stijl uit het noordoosten van Brazilië. Daarna volgt ‘Nada Será Como Antes’, een jazzy shuffle. Met het ingetogen ‘Outrobro’ bevinden we ons al in de herfst, waarna ‘Canção do Sal’ de enige samba hier is. Het zachte ‘Encontros e Despedidas’ komt er in de “guarânia” stijl, gevolgd door ‘Trés Pontas’ dat meer eigentijds klinkt. Een ingetogen bossa nova weerklinkt met ‘Cais’, waarna ‘Caxangá’ neergezet wordt in de “ijexá’ stijl en Afro-Braziliaanse ritmes gebruikt. Met de wals ‘Tristesse’ wordt afgesloten. Antonio gebruikte weelderige arrangementen om Nascimento’s muziek in de verf te zetten. Een mooi eerbetoon dus.
Patrick Van de Wiele